Cléverson Israel Minikovsky (Pensando e Repensado)
Advogado
Filósofo
Jornalista (DRT 3792/SC)
Santidade e Dízimo
Quando eu era estudante da oitava série meu professor de Ciências era o Padre Bernardo Knop. Dizia ele que quando moço e seminarista, tinha duas cadeiras de Latim em seu currículo. Estudava-se Latim Antigo e Latim Clássico. O Latim Antigo, além dos casos da declinação próprios do Latim Clássico, nominativo, genitivo, dativo, acusativo, ablativo, vocativo, ainda tinha outro: o locativo. Assim, o bom estudioso de Língua Portuguesa procura ter algum rudimento em Língua Latina, e os mais radicais vão adiante e estudam o Latim Antigo. Assim também, quem quer ser cristão consciente, precisa entender bastante de judaísmo e da tradição haláquica. Diria que o conhecimento do hebraico e do grego se mostram imprescindíveis. E eu não falo isto porque domino ambos os idiomas, pelo contrário, sou contado como mais um entre os ignorantes. Quem sabe, não haja aquele mais radical que, além de aperfeiçoar-se no hebraico, parte para o estudo do ugarítico, proto-idioma semita do qual derivam outros mais além do próprio hebraico. Bem, falo isto tudo, porque o que é válido para o idioma, é válido para todos os aspectos culturais da vida do povo de Deus, inclusive os costumes. Quando Jesus Cristo conta a parábola das Núpcias (capítulo 22 de Mateus) e da festa oferecida pelo noivo, vemos que um convidado é lançado fora por não estar vestido com a indumentária festival. Por que o noivo faria isso com um convidado seu? Pela seguinte razão: quando o convidado era pobre e não podia pelas próprias forças comprar o traje talar, aquele que convida o pobre fornece a roupa para que ele possa estar entre os outros convidados. Assim, se um convidado estava sem as vestes não foi por impossibilidade, mas por relapso. Não há pretexto para não vivermos a santidade. A prova do que estou a falar encontra-se em Apocalipse no capítulo 7 verso 14 em que encontramos a expressão “estes foram os que lavaram e alvejaram suas vestes no sangue do Cordeiro”. Na Antiguidade a roupa revelava, mais que hoje, a personalidade do sujeito. Assim que quem era pessoa idônea e reunia condições de concorrer a uma eleição vestia-se de branco. O branco representava candura, pureza, donde se originou o termo “candidato”. Deus nos dá totais condições para sermos santos e um dia estarmos entre os convivas do banquete eterno. Quanto à oferta do dízimo em relação a qual todos nós estamos sujeitos espiritualmente, embora não haja uma obrigatoriedade jurídica nisso, o mesmo é válido. Porque no Salmo 37 verso 25 consta que o justo não passa necessidade e que sua descendência não fica a passar fome. A justiça nos dá vitória naquilo que chamamos de prosperidade e a santidade nos dá aquilo que imerecidamente ganhamos de graça, porém, apenas nos é cobrada a fé e aquilo que decorre naturalmente da fé.
Santidade e dízimo
Cando eu era estudante da oitava serie meu profesor de Ciencias era o Padre Bernardo Knop. Dicía el que cando mozo e seminarista, tiña dúas materias de Latín no seu currículo. Estudaba a Latín Antigo e Latín Clásico. O Latín Antigo, ademais dos casos da declinación propios do latín clásico, nominativo, xenitivo, dativo, acusativo, ablativo, vocativo, aínda tiña outro: o locativo. Así, o bo estudoso de Lingua Portuguesa busca ter un rudimento en lingua latina, e os máis radicais van adiante e estudan o Latín Antigo. Así tamén, quen quere ser cristián consciente, cómpre entender bastante de xudaísmo e da tradición haláquica. Diría que o coñecemento do hebreo e do grego se mostran imprescindibles. E eu non falo isto porque domino ambos os idiomas, pola contra, son contado como un entre os ignorantes. Quen sabe, non hai aquel máis radical que, ademais de mellorar-se no hebreo, parte para o estudo do ugarítico, proto-idioma semita do cal derivan outros máis aló do propio hebreo. Ben, falo isto todo, porque o que é válido para o idioma, é válido para todos os aspectos culturais da vida do pobo de Deus, incluso os costumes. Cando Xesús Cristo conta a parábola das Núpcias (capítulo 22 de Mateo) e da festa ofrecida polo noivo, vemos que un convidado é lanzado fóra por non estar vestido coa indumentaria festival. Por que o noivo faría iso con un invitado o seu? Pola seguinte razón: cando o invitado era pobre e non podía polas propias forzas mercar o traxe talar, aquel que invita a pobre ofrece a roupa para que poida estar entre outros invitados. Así, un invitado estaba sen as vistes non foi por imposibilidade, pero por relapso. Non hai pretexto para non vivir a santidade. A proba do que estou a falar atópase en Apocalipse no capítulo 7 verso 14 que atopamos a expresión "estes foron os que lavaron e alvejaram súas vestiduras no sangue do Año". Na antigüidade a roupa revelaba máis que hoxe, a personalidade do suxeito. Así que quen era persoa idónea e reunía condicións de concorrer a unha elección vestíase de branco. O branco representaba candura, pureza, onde se orixinou o termo "demandante". Deus nos dá totais condicións para ser santos e un día estar entre os convidados do banquete eterno. En canto á oferta do dízimo en relación a que todos nós estamos suxeitos espiritualmente, aínda que non haxa unha obrigatoriedade xurídica niso, o mesmo é válido. Porque no Salmo 37 verso 25 consta que o xusto non pasa necesidade e que a súa descendencia non está a pasar fame. A xustiza nos vitoria no que chamamos prosperidade ea santidade dános o que imerecidamente gañamos de balde, porén, só nos é cobrada a fe eo que transcorre por suposto da fe.
La santidad y el diezmo
Cuando yo era un estudiante de octavo grado el maestro de la ciencia fue el Padre Bernardo Knop. Dijo ello que cuando joven seminarista había dos materias a la lengua latina en su plan de estudios. Estudió hasta latín antiguo y el latín clásico. El Antiguo Latino, además de los casos de la declinación latina aun contaba con otro. O sea: nominativo, genitivo, dativo, acusativo, ablativo, tenía además: el locativo. Por lo tanto, el buen estudiante de Lengua Portuguesa que busca tener un bueno lenguaje necesita ser más radical y seguir adelante echándose a estudiar el Antiguo Latino. Así, pues, cualquier que sea consciente cristiano, necesita entender lo suficiente del judaísmo y de la haláquica tradición. Yo diría que el conocimiento del hebreo y del griego es esencial. Y no lo digo porque domino ambos idiomas, por el contrario, me contaba como uno más entre los ignorantes. Quién sabe, no hay nada más radical que, además de mejorar en la parte hebrea para el estudio del ugarítico, proto-semítico lenguaje de que derivan otros idiomas semíticos. Bueno, yo digo todo esto porque lo que es verdad para el lenguaje, se aplica a todos los aspectos de la vida cultural del pueblo de Dios, incluidas las aduanas. Cuando Jesús cuenta la parábola de la fiesta de la boda (Mateo capítulo 22) y la fiesta organizada por el novio, vemos que un invitado es expulsado por no estar vestido con el traje de fiesta. ¿Por qué el novio hacerle eso a un cliente suyo? Por la siguiente razón: cuando el cliente era pobre y no podía, por su propia fuerza comprar el traje talar, quien invita a los pobres, ofrece ropa para que pueda ser uno de los otros huéspedes. Por lo tanto, si un cliente estaba sin ropa no fue un fracaso, pero una recaída. No hay excusa para no vivir la santidad. La prueba de lo que estoy hablando es en Apocalipsis, capítulo 7 versículo 14 donde se encuentra la expresión "estas fueron objeto y lavaron sus vestiduras en la sangre del Cordero." En la antigüedad la ropa reveladora, más que hoy, la personalidad del sujeto. Una vez persona idónea que fue capaz de competir y alcanzar una elección estaba vestida de blanco. El blanco representa la inocencia, la pureza, de donde se originó el término "candidato". Dios nos da un total de condiciones para que fuésemos santos y un día estar entre los invitados del banquete eterno. En cuanto a la oferta del diezmo en relación con los cuales todos estamos sujetos espiritualmente, aunque no existe una obligación legal sobre ella, lo mismo se aplica. Debido a que en el Salmo 37 versículo 25 dice que los justos no necesitan pasar y que su semilla no es morir de hambre. Justicia nos da la victoria en lo que llamamos la prosperidad y la santidad nos da lo ganado inmerecidamente gracia, sin embargo, sólo se cobra en la fe y lo que fluye naturalmente de la fe.
Holiness and Tithing
When I was a student of my eighth grade science teacher was Father Bernardo Knop. He said that when young seminarian and had two chairs of Latin in their curriculum. He studied up Old Latin and Classical Latin. The Old Latin, besides cases of the Latin declension own Classic, nominative, genitive, dative, accusative, ablative, vocative, had another: the locative. Thus, the good student of Portuguese Language looking to have some rudimentary language in America, and the more radical go ahead and study the Old Latin. So likewise, whosoever be conscientious Christian, need to understand enough of Judaism and tradition halakic. I would say that knowledge of Hebrew and Greek show is essential. And I do not say this because domino both languages, on the contrary, I am counted as one among the ignorant. Who knows, there is no more radical than that, besides improving on the Hebrew part to the study of Ugaritic, proto-Semitic language which others derive more than the original Hebrew. Well, I say all this because what is true for the language, applies to all aspects of the cultural life of God's people, including customs. When Jesus tells the parable of the Wedding Feast (Matthew chapter 22) and the party hosted by the groom, we see that a guest is thrown out for not being dressed in the costume festival. Why does the groom do that to a guest of yours? For the following reason: when the guest was poor and could not by their own forces buy the costume, one that invites the poor provides clothes so he can be among the other guests. Thus, if a guest was without clothes was not a failure, but for relapse. There is no excuse not to live holiness. The proof of what I am talking about is in Revelation chapter 7 verse 14 where we find the expression "these were targeted and they washed their robes in the blood of the Lamb." In antiquity revealing clothes, more than today, the subject's personality. Once suitable person who was able to compete and meeting an election was dressed in white. The white represents innocence, purity, whence originated the term "candidate". God gives us total conditions to be holy and one day be among the guests of the eternal banquet. Regarding the supply of tithing in relation to which we are all subject spiritually, although there is no legal obligation on it, the same applies. Because in Psalm 37 verse 25 it says that the righteous need not pass and that his seed is not to starve. Justice gives us victory in what we call prosperity and holiness gives us what undeservedly won grace, however, is charged only on faith and what flows naturally from faith.